Prolog

Ten dzień miał być początkiem nowego życia. Spokojnego życia. Dzień, w którym Lord Voldemord został pokonany. Byłam szczęśliwa, że co to złe zniknęło, a przy boku mam chłopaka, który kocha mnie najbardziej na świecie. Musiałam wiele przemyśleć, poukładać, no bo co dalej będzie? Zostawiłam chłopaków przed wejściem do zamku, a raczej tego , co z niego zostało i poszłam się przejść. Usiadłam na błoniach, pod moim ulubionym drzewem. Byłam zmęczona, bo ubiegła noc była trudna i męcząca. Zaczęłam się zastanawiać gdzie teraz zamieszkam? Co z moją ukochaną szkołą? A co jeśli odbudowa potrwa dłużej niż wakacje? Przecież nie dostanę nigdzie pracy bez zdanych SUM-ów. Nawet nie wiem kiedy kilka łez poleciało mi po policzkach. Wtedy poczułam jak ktoś kładzie mi rękę na ramieniu. Odwróciłam się i zobaczyłam Harrego. Mojego najlepszego przyjaciela. Usiadł obok mnie i nic nie mówił. Był jedną z nielicznych osób, przy których cisza nie była krępująca. Jednak po chwili
- Hermiono, szukałem Cię, bo mam pewną sprawę. Wiem, że może to nieodpowiedni moment na taką propozycję, ale muszę Cię o to teraz zapytać. - był taki zdenerwowany i przejęty kiedy to mówił.
- Harry , wiesz, że zawsze Ci pomogę. O co chodzi?
- Dursleyowie wyjechali i zostawili mi dom, co prawda, zabrali prawie wszystkie rzeczy, ale przecież to nie problem , żeby go na nowo urządzić. - chciał coś dalej powiedzieć , jednak mu przerwałam.
- Nie ma problemu, oczywiście Ci w tym pomogę. - popatrzył na mnie zdziwionym wzrokiem.
- Aaa tak, pomoc w zakupach mebli też się przyda, ale nie o to chciałem się zapytać. Dobrze, zapytam wprost. Czy chciałabyś ze mną zamieszkać ? Oczywiście jako przyjaciele. -powiedział to wszystko na jednym wydechu.
- Harry, ale.., ja.., to znaczy.. nie wiem co powiedzieć...- nie mogłam wypowiedzieć jednego, pełnego zdania. Zaskoczył mnie tą propozycją. Wiedział doskonale jak bardzo martwi mnie sprawa z rodzicami i dobrze wiedział, że nie będę miała do kogo ni do czego wraca przed ostatnim rokiem nauki. Ron i Ginny wracali do Nory i pewnie wszyscy by mnie i Harrego przyjęli pod swój dach, jednak każde z Nas chciało się jakoś na swój sposób usamodzielnić.
- Po prostu powiedz, że się zgadasz. Tyle razy mi pomagałaś, bez Ciebie pewnie wiele rzeczy by się nie udało. Jestem Ci winny przysługę za to wszystko. A tak szczerze to samemu też mieszkać nie chciałem. Wiesz, Ginny i Ron mieszkają w norze do ukończenia szkoły. Taką już mają tradycję rodzinną. - powiedział i patrzył na mnie wyczekująco. Nie wiedziałam co myśleć o tym. Nie wiem ile tak siedziałam w ciszy, ale po chwili się zorientowałam, że Harry nadal czeka na moją odpowiedz.
- Dobrze, zgadzam się. I bardzo Ci dziękuję, że o mnie pomyślałeś.- przytuliłam go i nagle zobaczyłam sowę, która leciała w naszą stronę. Miała przwiązaną do nogi małą karteczkę. Po chwili Harry ją odwiązał i wspólnie przeczytaliśmy:

Droga Panno Granger i Panie Potter
Za 15 min proszę zjawić się w Wielkiej Sali. Będą omawiane sprawy odbudowy szkoły. Proszę po drodze zebrać wszystkich chętnych do tego dzieła.
Z poważaniem
Minevra McGonagall
Dyrektor Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwardzie

Popatrzyliśmy na siebie i po chwili ruszyliśmy w stronę zamku. Zastanawiało Nas tylko jedno, skąd wiedziała , że akurat razem będzie w jednym miejscu? Jednak nie sądzę , że kiedykolwiek się o tym dowiemy. Zebraliśmy po drodze osoby i byliśmy w szoku, że wszyscy są chętni do pomocy, kiedy podczas roku szkolnego był kłopot w zgromadzeniu osób na przygotowania lub sprzątania. Mimo tego, że największe zło tego świata zniknęło , to nasza przygoda się dopiero zaczynała.